Dlaczego LARS?

Uszkodzenia więzadeł kolana

To jedna z poważniejszych kontuzji związanych z wyczynowym, lecz także i rekreacyjnym uprawianiem sportu. Najczęściej kontuzje dotyczą więzadła krzyżowego przedniego (tzw. ACL od angielskiej nazwy Anterior Cruciate Ligament). Klasyczne techniki rekonstrukcji aparatu więzadłowego nie gwarantują powrotu do formy sprzed urazu. Lista możliwych komplikacji jest długa, a prawdopodobieństwo ich wystąpienia niepokojąco wysokie. Ponadto pacjenta czeka długi i kosztowny proces rehabilitacji.

Rekonstrukcja metodą LARS

Polega na zespoleniu i wygojeniu zerwanego więzadła zamiast na jego zastępowaniu inna tkanką. Implant LARS jest rodzajem zespolenia łączącego fragmenty uszkodzonego ACL i przejmującego jego funkcje do czasu wygojenia. Porównując rekonstrukcje ACL do leczenia złamanej kości można powiedzieć, że LARS jest implantem stabilizującym kość do czasu zrostu. W tym porównaniu rekonstrukcja z użyciem przeszczepów odpowiadałaby usunięciu złamanej kości i zastąpieniu jej inną, pobraną z innego miejsca w organizmie lub ze zwłok.

Główne zalety techniki LARS:

• Całkowity brak powikłań związanych z pobieraniem przeszczepu
• Zdecydowanie niższy niż w technice przeszczepów procent zerwań; 3,7% zerwań w okresie 11 lat, (Papadopulos et al. 2011), brak zerwań w okresie 5 lat (Hamido et al. 2010), 1,7% zerwań w okresie 5 lat (Gao et al. 2010),
• Zachowanie priopriocepcji
• Krótki okres rehabilitacji
• Krótszy czas operacji i w związku z tym zmniejszone ryzyko infekcji